A. Christie "Małe szare komórki. Poirot w cytatach"

Wydawnictwo Dolnośląskie  |  Liczba stron: 190

Postać Herkulesa Poirota jak na razie jest mi znana jedynie z kilku powieści Agaty Christie, kolejne mam dopiero w planach. Kiedy jednak zobaczyłam tak pięknie wydany i jednocześnie niezbyt drogi zbiór jego cytatów, nie wahałam się długo. Książka opatrzona została wstępem napisanym przez Agatę Christie. Autorka opowiada między innymi o tym, jak powstał Poirot oraz o swoim osobistym stosunku do tej postaci. Pomiędzy znajdziemy cytaty podzielone na najróżniejsze kategorie tematycznie.

"Widzi pan, jedną z zalet (lub wad) zawodu detektywa jest kontakt z kryminalistami. A od nich można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy."

Jak już pisałam, "Małe szare komórki" zostały pięknie wydane. Twarda oprawa, tak charakterystyczne dla Poirota wąsy na okładce (wypukłe, więc można je pomiziać :P), a i w środku nie brakuje ozdobników, choć całość pozostaje raczej minimalistyczna. Cieszy również lista wszystkich powieści, w których pojawia się Poirot. Twórcy tej książki zdecydowanie nie szczędzili miejsca, a mimo to nie jest tego tak wiele. Czcionka jest naprawdę spora, a na stronie znajdziemy nie więcej niż jeden cytat (wraz z informacją, z której książki pochodzi). Co ciekawe, przy każdym z nich znajduje się ten sam fragment po angielsku. Podoba mi się ta możliwość porównania, jednak z przykrością muszę przyznać, że mając przed oczami oryginalny tekst, miewałam zastrzeżenia do tłumaczeń. Wychwyciłam też parę literówek. A coś więcej o samych cytatach? Są lepsze (podobały mi się zwłaszcza te o tematyce kryminalnej) i gorsze, co nie zmienia faktu, że miałam problem z wybraniem tylko kilku, które tutaj umieszczę.

"Oczywiście, można się czegoś domyślać i taki domysł sprawdza się albo nie sprawdza. Jeżeli się sprawdza, nazywamy go intuicją. Jeżeli nie - zazwyczaj o nim nie mówimy."

Nie jest to pozycja obowiązkowa, jednak może stanowić ciekawy dodatek dla miłośników twórczości Agaty Christie. Jednych może zmobilizować do bliższego poznania Poirota, dla innych może być dobrą okazją do powspominania znanych im już poczynań tego przemądrzałego, małego Belga. Tak czy inaczej, ja swojego zakupu nie żałuję.

"To prawda, potrafię mówić dokładną, idiomatyczną angielszczyzną. Ale czy wie pan, przyjacielu, że kiepska angielszczyzna jest wielkim atutem? Ludzie takim pogardzają. Mówią: cudzoziemiec, nawet po angielsku porządnie mówić nie umie. [...] I wie pan, co się dzieje? Ludzie przy mnie przestają mieć się na baczności. Poza tym weszło mi to w zwyczaj."