Podsumowanie anime na lato 2016

Ten sezon anime zaczął się dla mnie właściwie dość późno (jakoś nie chciało mi się oglądać) i sporo serii nadrabiałam dopiero pod koniec, jednak było warto. Ogólnie rzecz biorąc uważam sezon letni za całkiem udany. ^^ Obejrzałabym jeszcze "D.Gray-man Hollow" gdyby nie to, że wciąż nie dokończyłam poprzedniej serii (ale powoli to nadrabiam!). Z kolei "91 Days" zostawiłam sobie na sam koniec i prawie nie zdążyłam...

91 Days
Liczba odcinków: 12
Ocena: 7

Tę serię postanowiłam sobie zostawić na koniec, kiedy już ukażą wszystkie odcinki, a zdecydowałam się na nią w chwili, kiedy dowiedziałam się, że za opening odpowiadało Ling Tosite Sigure. Bardzo racjonalny powód prawda? Później dowiedziałam się jednak, że nie tylko dlatego warto zwrócić na nią uwagę. Zawsze miło dla odmiany trafić na anime o poważniejszej tematyce, a "91 Days" właśnie do takich się zalicza. Zemsta jako jedyny powód do życia, wystawianie się z jej powodu na niebezpieczeństwo, nieraz działanie wbrew własnym przekonaniom, a także pielęgnowanie własnej nienawiści. Podsycanie jej w obawie przed utratą jedynego życiowego celu.
Tak naprawdę spodziewałam się po tej serii czegoś więcej. Myślałam, że będzie naprawdę wyjątkowa, że wbije mnie w fotel. Tak, z zainteresowaniem śledziłam kolejne wydarzenia. Tak, było warto i polecam, zwłaszcza że Avilio (czy też Angelo) nie jest człowiekiem z kamienia niezachwianie wierzącym w słuszność swojej zemsty. Po prostu... do wyższej oceny czegoś zabrakło. Ale i tak warto.

Arslan Senki: Fuujin Ranbu

Liczba odcinków: 8

Ocena: 7

Z początku zdziwiła mnie taka ilość odcinków, ale jeśli dzięki temu można było uniknąć niepotrzebnych dłużyzn, to czemu nie? I rzeczywiście, jak na te wydarzenia czasu było w sam raz, choć to wciąż nie koniec tej historii (mam nadzieję, że na kontynuację nie będzie trzeba długo czekać). Już pierwszy odcinek przynosi spore zaskoczenie, a wkrótce sytuacja Arslana zmienia się diametralnie. Wciąż ma jednak przy sobie wiernych towarzyszy (i wszystkich ich uwielbiam). Z przyjemnością śledziłam kolejne wydarzenia, a dodatkowym plusem jest to, że było na co popatrzeć - naprawdę lubię projekty postaci stworzone przez Hiromu Arakawę. Jeśli chodzi o muzykę, możemy tu usłyszeć znane z poprzedniej części głosy - Eir Aoi w openingu (podobała mi się tamta animacja ^^) i Kalafinę w endingu.

Fudanshi Koukou Seikatsu

Liczba odcinków: 12

Ocena: 6+

Po tym, jak krótkie są rozdziały mangi mogłam się spodziewać, że i tutaj będę miała do czynienia z krótkometrażówką, a jednak i tak jakoś mnie to zaskoczyło. Z drugiej strony czasami właśnie ze względu na tak krótkie odcinki najchętniej zabierałam się właśnie za to anime. No cóż, jest zabawnie (mniej lub bardziej), zwłaszcza jeśli u Gucchiego (jak nazywa głównego bohatera przyjaciel) można dostrzec znajome reakcje. Pozostałe postaci dopełniają całość, chociażby fujoshi Nishihara, z którą Sakaguchi może prowadzić naprawdę żywiołowe dyskusje, kolejny fudanshi, a także Nakamura, który tak już przywykł do zachowania naszego głównego bohatera, że czasami nawet jego samego to dziwi. Króciutki ending był prosty i całkiem chwytliwy. To był naprawdę miły przerywnik, więc szkoda, że to już koniec.

Fukigen no Mononokean

Liczba odcinków: 13

Ocena: 6

Nie zamierzam ukrywać, że anime bardzo szybko przypadło mi do gustu i to w takim stopniu, że było to dla mnie aż zaskakujące, zwłaszcza że nie potrafiłam dokładnie określić, co tak bardzo ujęło mnie w tej serii. Może chodzi o klimat całości? Na pewno po części jest to zasługa Puszka, który jest naprawdę przesłodki! ♥ Z początku dziwiłam się, że nagła umiejętność dostrzeżenia przez Ashiyę youkai pozostała bez komentarza, jednak kilka odcinków później zdarzyło się coś, co pozwoliło mi sądzić, że taki stan rzeczy nie będzie się utrzymywał do samego końca. Niestety, choć kwestia ta została jako tako poruszona, to jednak wciąż nie wydaje mi się to wystarczające, zwłaszcza po wspomnianym wydarzeniu. Kreska może nie jest fenomenalna, ale podoba mi się. Zwłaszcza gdy akcja dzieje się w zaświatach - wtedy kontury są fioletowe, kolory intensywniejsze i wszystko nabiera jakiegoś baśniowego klimatu. Opening jest trochę przesłodzony z tymi wszystkimi kwiatkami i tak dalej, jednak piosenka wpada w ucho, a w endingu podoba mi się to, że śpiewają go seiyuu głównych bohaterów. Ocena pozostaje jednak taka a nie inna, ze względu na to, że właściwie wciąż niewiele się dowiedziałam. Anime zachęciło mnie jednak do sięgnięcia po mangę.

Mob Psycho 100

Liczba odcinków: 12

Ocena: 7

Jak mogłabym sobie odpuścić kolejną pracę twórcy One Punch Mana? Tym razem mamy do czynienia z całkiem inną, specyficzną kreską, nieco bliższą oryginalnym rysunkom autora (na szczęście nie za bardzo), co uważam za zaletę serii. Znów skupiamy się na bardzo silnym bohaterze, tym razem jednak chodzi o moce psychiczne, a sam Mob niechętnie ich używa. I ma za swojego mistrza oszukańczego egzorcystę (tak, Mob jest bardzo łatwowierny). Normalnie ktoś taki jak Reigen wkurzałby mnie niemiłosiernie (i w sumie bywa, że aż nie mogę go znieść), jednak w tym konkretnym przypadku nie jest on wyłącznie oszustem żerującym na umiejętnościach Moba. Potrafi mieć na niego dobry wpływ, doradzić mu, dodać pewności siebie, której chronicznie mu brakuje… No i w tych swoich oszustwach potrafi być bardzo przekonujący, przynajmniej czasami. Poza tym podoba mi się to, że później bratu Moba zostało poświęcone więcej uwagi. A koniec? Koniec był dziwny. Dziwny, ale ciekawy i jakoś pasował do tej serii. Podobał mi się opening z tym odliczaniem oraz towarzyszącą mu kompletnie pokręconą animacją. Z kolei ending nie zwrócił za bardzo mojej uwagi.

Orange

Liczba odcinków: 13

Ocena: 7

Manga już za mną, więc byłam bardzo ciekawa, czy anime jej dorówna. Na szczęście udało się i naprawdę przyjemnie oglądało mi się tę serię (nawet jeśli od czasu do czasu przeszkadzały mi jakieś typowe dla shoujo momenty). W kwestii kreski było w porządku, podobały mi się zwłaszcza tła, jednak projekty postaci straciły niestety sporo ze swojego mangowego uroku.

ReLIFE

Liczba odcinków: 13

Ocena: 8

Przyznam, że z początku jakoś nie byłam przekonana do tej serii, jednak moje wątpliwości szybko się rozwiały, kiedy już zaczęłam oglądać (a ponieważ wszystkie odcinki zostały udostępnione od razu, całe anime mogłam pochłonąć w dwa dni). Jest naprawdę zabawnie, choć to ten typ humoru, który może nieco zaboleć jeśli trafi w czułe miejsce. Przyjemnie było obserwować, jak Kaizaki wykorzystuje swoje życiowe doświadczenie, by doradzać innym, a także jak z początku ciężko było mu na nowo przywyknąć do licealnego życia. Znalazło się więc zarówno miejsce na humor, jak i poważniejsze sprawy. Ciekawym dodatkiem były sporadyczne porównania z pierwszym obiektem eksperymentu, który, jak można było przypuszczać ze zdawkowych informacji, nie przyniósł oczekiwanych rezultatów. Wzmagało to chęć dowiedzenia się czegoś więcej na ten temat. W kwestii grafiki i muzyki seria nie zabłysła - jest raczej w porządku, ale właściwie nic ponadto. Opening mogę pochwalić za animację, która wydawała mi się jakaś pozytywna. Z kolei ending w każdym odcinku był inny, przez co żadnego z nich nie zapamiętałam.

Servamp

Liczba odcinków: 12

Ocena: 7-

Na mangę, chociaż została wydana w Polsce, się nie zdecydowałam, ale uznałam, że mogę przynajmniej zerknąć na anime. Nie nastawiałam się na coś szczególnie dobrego, jednak seria zdołała mnie dość pozytywnie zaskoczyć. Przede wszystkim przyjemnie mi się ją oglądało, spodobali mi się także bohaterowie (Kuro! ♥), nawet jeśli bywało dość schematycznie i muszę przyznać, że anime zachęciło mnie do sięgnięcia po mangę (może niedługo na nią zerknę).

Dziwi mnie ciężkie brzmienie openingu (do którego jednak da się przywyknąć), a jeszcze bardziej to, jak kontrastuje z radosnym endingiem (i jego taneczną animacją).

Shokugeki no Soma: Ni no Sara

Liczba odcinków: 13

Ocena: 7

Skoro już pierwsze odcinki miałam okazję obejrzeć na Otaku Campie, to uznałam, że zabiorę się za resztę (chociaż naprawdę lepiej oglądało mi się tę serię w większym gronie). Co prawda w pewnej chwili nieco straciłam zapał, ale nie odpuściłam. Zastanawiałam się, czy kontynuacja nie skończy z nieco niższą oceną i chyba właśnie tak by było, gdyby nie to, że seria na pojedynkach nie poprzestała - rozpoczął się kolejny wątek, który po prostu przyjemnie mi się oglądało, więc nie mam zamiaru narzekać.

Re:Zero kara Hajimeru Isekai Seikatsu

Liczba odcinków: 25

Ocena: 7+

*kontynuacja poprzedniego sezonu

Lubię to anime za to, jak bardzo potrafi być nieprzewidywalne, a także jak wiele elementów musi wziąć pod uwagę Subaru, by jego plany się powiodły. Twórcy zdecydowanie go nie oszczędzają, raz po raz rzucając mu kłody pod nogi. A jego załamania, desperacja? Wszystko to zostało ciekawie ukazane (chociaż czasami zdawało się wręcz przerysowane). Podoba mi się też to, że zwykle dla przedłużenia akcji pomijany był opening lub ending. Poza tym Rem okazała się całkiem interesującą postacią... w przeciwieństwie do Emilii, która niestety nie miała za wiele okazji, żeby się wykazać i pozostaje raczej tą półelfką, której Subaru za wszelką cenę chce pomóc. Nie została także wyjaśniona kwestia jego powrotów do życia. No ale mimo wszystko myślę, że było warto i chętnie obejrzę kontynuację, jeśli tylko się ukaże.

Tales of Zestiria the X

Liczba odcinków: 1+12

Ocena: 8

No cóż, to anime już samą oprawą wizualną robi ogromne wrażenie. Tła są naprawdę niesamowite i - na całe szczęście - w połączeniu z postaciami nie stanowią rażącego kontrastu, ale pasują do siebie. W odcinek zerowy jakoś ciężko mi się było wkręcić, za to właściwa seria bardzo szybko mi się spodobała i nawet nie zauważałam, kiedy mijały mi kolejne odcinki. W sporej mierze była to zasługa duetu Sorey i Mikleo, których po prostu świetnie się oglądało. Na plus także postać Alishy, która nie jest typową księżniczką. Zapowiedzi stylizowane na grę były naprawdę świetnym pomysłem (te miny Mikleo xD). A muzyka? Opening był naprawdę świetny, główny ending w porządku, jednak moją szczególną uwagę zwrócił jeden z dodatkowych endingów (Superfly "White Light").

Do dokończenia kiedyś… chyba:

Amaama to Inazuma

Liczba odcinków: 3/12

Zaczęłam to anime z myślą, że może być uroczo - tak to często bywa, gdy w grę wchodzą dzieci. Ojciec próbujący podołać wychowaniu córki samotnie, któremu całkiem nieźle to wychodzi z wyjątkiem faktu, że w przypadku jedzenia polega na sklepowych bentou i mrożonkach. W końcu postanawia to zmienić, a z pomocą przychodzi uczennica, która nie chce, by rodzinna restauracja stała cały czas zamknięta. Tak rozpoczyna się wspólne gotowanie (choć Kouhei ma wątpliwości, czy tak wypada). No i cóż… nie porwało mnie. Okej, bywa uroczo, ale czasami jest po prostu zbyt infantylnie i to nie tylko ze względu na małą Tsumugi, ale Iidę, która, zwłaszcza kiedy w grę wchodzi jedzenie, potrafi mieć naprawdę dziecinne reakcje.

Cheer Danshi!

Liczba odcinków: 2/12

Miałam wcale tego nie oglądać, ale uznałam, że jednak zerknę na wykonujących akrobacje chłopców. W każdym razie taki był plan, jednak po pierwszym odcinku wciąż niewiele dostałam - klubowa działalność wciąż była dopiero w powijakach, trzeba było zebrać drużynę, a do tego choć trochę podszkolić osoby będące kompletnymi laikami. Przyznam szczerze, że z początku uważałam tę serię za kompletną stratę czasu, jednak wygląda na to, że niekoniecznie tak jest i myślę, że kiedyś mogłabym jeszcze dokończyć to anime.

Handa-kun

Liczba odcinków: 2/12

Prawda jest taka, że zdecydowałam się na to anime dlatego, że bardzo polubiłam "Barakamon". Niestety, jedno z drugim nie ma nic wspólnego poza głównym bohaterem. Klimat tych dwóch serii jest całkowicie różny, a Handę opisałabym tutaj jako niedorobionego Sakamoto. Niedorobionego, ponieważ choć jest idolem praktycznie wszystkich, to sam jest przekonany, że wszyscy go nienawidzą, co strasznie mnie denerwuje. To nieporozumienie z jego strony nie przeszkadza jednak innym uważać wszystkiego, co robi za niemal objawienie. A opening? Handa-kupidynek? Jakieś supermoce? Odpuszczę sobie. Może kiedyś dokończę, ale w tej chwili kompletnie nie mam ochoty na coś takiego.

Porzucone:

Berserk

Liczba odcinków: 1/12

Dawno, dawno temu… no może nie tak dawno, ale nie pamiętam już kiedy, przeczytałam kawałek Berserka, ale tylko kawałek. Pomyślałam więc sobie, że mogłabym go lepiej poznać dzięki temu anime, jednak wygląda na to, że się przeliczyłam. Nie przebrnę przez to anime, już to wiem. A dlaczego? Po prostu aż nie mogę patrzeć na to CGI (a zwykle nie mam z tym większego problemu).

Muzyka:
91 Days OP - Ling Tosite Sigure "Signal"

Tales of Zestiria the X OP - FLOW "Kaze no Uta"

Tales of Zestiria the X ED - Superfly "White Light"